شعر "هنجنم"

در پس آن کوه های سرو قامت 

روستایی مملو از عشق و طراوت 

میزبان گام هایم بوده و هست 

خاطراتم در نگاهش نقش می بست

هنجنم؛سر تا به پا سبز و صبور 

ابرهای آسمانت پر ز نور 

دستهایت مملو از عطر بهار 

شاخه هایت پر زیاقوت انار