شعر "هنحن سبز و قدیمی"

بی بهانه ،با بهانه 

گامها سویت روانه 

یاس هایت بوی باران  

پونه هایت در بهاران 

هنجن سبزم، پری از یاد یاران 

شعر "هنجنم"

در پس آن کوه های سرو قامت 

روستایی مملو از عشق و طراوت 

میزبان گام هایم بوده و هست 

خاطراتم در نگاهش نقش می بست

هنجنم؛سر تا به پا سبز و صبور 

ابرهای آسمانت پر ز نور 

دستهایت مملو از عطر بهار 

شاخه هایت پر زیاقوت انار